14 kwietnia 2016 roku zgromadziliśmy się w kościele i przy średniowiecznej chrzcielnicy, aby celebrować dziękczynne nabożeństwo za chrzest Polski, a co za tym idzie, za swój własny chrzest.

W liturgii słowa we fragmencie Listu św. Pawła do Rzymian, usłyszeliśmy słowa: ,,Przez chrzest zanurzający w śmierć zostaliśmy razem z Nim pogrzebani po to, abyśmy i my wkroczyli w nowe życie” ( Rz6,4).

W to ,,nowe życie” weszliśmy 1050 lat temu, kiedy nasz pierwszy, nie koronowany władca Mieszko I, zdecydował się na odrzucenie pogaństwa i przyjęcie wiary w Boga w Trójcy św. Jedynego.

Zatem przyjęliśmy ,,program do świętości” oparty na Dekalogu.

Chrzest każdego z nas, to wyznanie wiary, wyrzeczenie się zła, to nasz duchowy rozwój wiary przez praktykę. Wiara bez uczynków jest martwa.

Chrzest to,, konstytucja” naszej tożsamości chrześcijańskiej.

Niech dzisiejszy Jubileusz 1050lecia  chrztu na nowo zmobilizuje nas do troski o to dziedzictwo, któremu na imię chrześcijańska Polska z całą jej historią i dorobkiem, z wielkimi Polakami, wśród których wspominamy św. Jana Pawła II i Prymasa Tysiąclecia.

Niech uczy szacunku, miłości i odpowiedzialności za losy naszej ojczyzny i naszych rodzin, żeby Polska była Polską, a Polak Polakiem.

Po homilii wierni, przy średniowiecznej chrzcielnicy odnowili przyrzeczenia chrztu św. Każdy zanurzył palce w wodzie, aby czyniąc znak Krzyża św., wyznać wiarę w Boga.

Zwieńczeniem Jubileuszowej modlitwy było wyśpiewane uroczyste Te Deum Laudamus!

Wszyscy zebrani otrzymali okolicznościowy obrazek upamiętniający Jubileusz.

Niech Bóg błogosławi Polsce i Polakom!